GİDENDEN KALAN

GİDENDEN KALAN

Hasretin çürümüş eşiğindeyim, adı yok bunun

Küçüklükten girmişim bu beşiğe

Sallayan bir kır saçlı adam

Kimdir çözemedim bir türlü

Bakışı bir başka gülüşü bir başka

Benden öteye öteden bana gelmiş

Yıllardır sallar dururmuş

Konuşmayız ne vakittir

Ne sesini işittim ne de öfkesini

Öylece durup güler bana

Kalbi bir başkadır hissederim

Olanlardan olmayan bir kimse

Hem kalbimin ta içinde hem karşımda

Ne vakit ağlamaya yakın

Durur bakar gözlerime

Gözyaşı artık ondan akar

Bense sadece yutkunurum.

Sonradan öğrendim adını

Ben ondan biriymişim

Üstümü kirlettiğimde ilk ona koşarmışım

O gündür hep kapısında beklerim

Yine gelsin sallasın beşiğimi

Ses yok seda yok

Gitti dediler hemen sonra

Bekleme gelmez artık

Bense onu gülüşünden işitirim

Bilirim beni bekler 

Benim onu beklediğim gibi

Ne o geçer eşiği ne de ben. 

Öylece durup dinleriz birbirimizi

İSMAİL ARIK